Mensenkinderen, het alter ego van Bas van Nienes, groeit uit tot een volwaardige fanfare. Waar Bas op zijn debuutalbum alle liedjes zelf in elkaar knutselde, trommelt hij nu een compleet muziekkorps op en krijgt zijn vervolgplaat een koperen glans.

Met het lied van schijn en wezen heeft Bas zijn studio schuurtje ingeruild voor een harmoniegebouw vol muzikale mensenkinderen. Na het louter positief ontvangen debuut het land dat ooit vol eerbied zong, wordt Mensenkinderen zo muzikaal volwassen, zonder zijn speelse intimiteit te verliezen. Met gastbijdragen van maar liefst 17 muzikanten, waaronder Mischa Porte (Wooden Saints), Marien Okkerse (Michael Prins), Mevrouw Tamara, Lydia van Maurik (Eins Zwei Orchestra, How To Throw A Christmas Party) en Arjen van Wijk (This Beautiful Mess) is dit album een verrassend vervolg.

Mensenkinderen schrijft liederen met één been in het graf en de ander hoog in de lucht. In allemaal hoor je een verlangen naar iets volmaakts; een leven waarin alles klopt. De ene keer lijkt Bas te dromen onder onder een open hemel (‘Hier is water voor wie dorst heeft! Er is meer dan zat voor iedereen!’), de andere keer drijven er donkere wolken over en kruipen de liederen onder je huid (‘Hij trapt maar voort, vaderziel alleen’). Deze dubbelheid klinkt door in de titel het lied van schijn en wezen.